wie is Rebecca?
waar Rebecca voor staat
Persoonlijke ontwikkeling heeft geen eindpunt, het is een proces. De workshops zijn geen pasklare oplossingen, maar uitnodigingen tot groei.
Op een laagdrempelige manier bied ik een veilige groep, ruimte voor introspectie en mildheid in het delen. Ik wil jou helpen om niet alleen te reflecteren, maar ook te voelen dat je niet alleen bent.
Ik zie creativiteit als toegangspoort tot inzicht. Het visueel kompas, de doodles, het knippen en plakken — het is geen decoratie, maar een manier om het brein te laten spreken zonder woorden.
dit ben ik
Waar begin je met vertellen over jezelf? Misschien bij de kleine dingen?
De kleur geel. Zoemende bijtjes. Regendruppels op het raam. De geur van vers gemaaid gras. Mijn babbelzieke kat. Een zacht deken in de winter. Kijken naar mijn zoon Aaron die speelt. Gezellige babbels met mijn vriendin. Het geluid van de wind door de bomen. De geur van koffie in de ochtend. De eerste lentezon...
Ik hou van eenvoud. Van lachen en onnozel doen. Gekke stemmetjes, dansjes en zelfgemaakte liedjes zijn niet ongewoon.
Maar ik blijf ook geweldig geboeid door in de diepte te kunnen gaan. Geboeid door mens-zijn. Door wat we voelen. Wat ons drijft. Het echte waarom.
Dankzij een burn-out in 2022–2023 — en ja, ik zeg bewust “dankzij” — ben ik teruggekeerd naar mezelf. Naar het NU. Naar wat energie vraagt, en wat energie geeft. Ik heb geleerd om te ademen, om grenzen te stellen, om te vertrouwen op mijn gevoel.
Want ik zat diep. Heel diep. Jarenlang overschreed ik mijn grenzen, bleef ik mezelf pushen naar verwachtingen die ik mezelf had opgelegd. Alles wat “moest” slokte me op. Tot ik crashte. Hard.
En waar ik eerst dacht mezelf verloren te hebben, ontdekte ik dat ik juist op weg was om mezelf terug te vinden.
Ik ben Rebecca.
Ik ben mens.
Ik faal en leer, val en sta terug recht.
Ik zie mezelf nu beter. En ook jou zie ik nu beter.
In mijn workshops nodig ik je uit om te vertragen, te voelen, te spelen, te creëren. Om jezelf terug te vinden in kleur, in collage, in stilte, in verbinding.
Want persoonlijke groei hoeft niet zwaar te zijn. Ze mag zacht zijn. Licht. En soms zelfs een beetje onnozel.
Welkom.
dit zijn wij
Een gezin van drie. Mijn man Gert, mijn zoon Aaron en ik.
Mijn man ontmoette ik in 2010. Hij was niet wat ik zocht maar bleek alles te zijn wat ik nodig had. Nuchter en kritisch, maar ook zacht en begripvol. Mijn tegenpool én mijn spiegel. We denken vaak exact hetzelfde op exact hetzelfde moment, en tegelijk houden we elkaar scherp. We lachen, grollen en zeveren wat af. Hij is mijn beste vriend.
Hij was ook de eerste partner bij wie ik volledig mezelf kon zijn. En nog steeds. Hij ziet me voor wie ik ben. Houd van me om wie ik ben. En ik hou van hem. Ontzettend veel.
Want het is bij hem dat ik mijn innerlijke rust vond. Hij is mijn kompas. Hij voelt als thuis — hij ís mijn thuis.
Hij is waar ik me veilig voel.
Ik ben hem dankbaar voor zijn geduld, zijn armen om me heen in moeilijke tijden, zijn stilte, zijn lachen. Oooh, zijn waanzinnig mooie lach.
We vullen elkaar aan, dagen elkaar uit en slagen er nog in elkaar te verrassen.
Samen hebben we een zoon, Aaron. De kers op de taart. Het beste van ons twee. Een vat vol humor en guitigheid met een sterk rechtvaardigheidsgevoel en een geweldige liefde voor dieren,... Aaron is opmerkzaam, attent en de grootste knuffelbeer voor zijn mama.
Gert schonk echt me de liefde van mijn leven met deze kleine man.
dit is mijn beste vriendin
We waren nog tieners toen we elkaar vonden — dankzij een ongelukkige sneeuwbal in mijn oog en haar zorgzame blik. Waar we elkaar eerst niet zagen staan, kregen we plots de hechtste band. Onafscheidelijk.
We groeiden samen op, we gingen uit of bleven thuis met een goeie film en een hele hoop junkfood.
We werden vrouwen, moeders en bleven elkaars klankbord. Ze luistert, lacht, troost, denkt mee. Ze is de eerste die ik bel bij goed nieuws en de laatste die ik loslaat bij verdriet.
Tot op vandaag vinden we elkaar in een namiddag spellen spelen, een uitstap naar hier of daar, een weekendje weg, een reis ver weg,...
Gail is onmisbaar voor mij. Een wereld zonder haar zou grijs zijn, onvolledig, eentonig en gewoonweg hartverscheurend. Ze is mijn spiegel en mijn lachsalvo op donkere dagen. Man, ze is echt zo grappig!
Ze is het gezicht achter “vrienden door dik en dun”: altijd daar, altijd echt. Ze steunt elk zot idee, daagt me uit, verruimt mijn blik. En dankzij haar zie ik nog wat van de wereld. 🤪
Ze is mijn mildheid én mijn kritisch oog.
Met haar aan mijn zijde voelt het leven rijker, kleurrijker, scherper. En we zijn nog maar halverwege.
Ik wens iedere vrouw een vriendin als Gail.
Wie is jouw Gail?
dit is mijn mama
Altijd verbonden via onzichtbare draden. Soms bellen we elkaar tegelijk, alsof we elkaars gedachten kunnen horen. We begrijpen elkaar zonder veel woorden. Niet dat we het altijd eens zijn — verre van — maar er is altijd respect, altijd ruimte.
Ze is krachtig, warm, en loyaal tot op het bot. Eén van de drie pilaren die me door mijn burn-out hebben gedragen. Maar eigenlijk is ze al mijn hele leven mijn vangnet. Ik mag ook vallen van haar. Falen ook. Ze blijft staan. Met een luisterend oor, een kop koffie (in één van haar vele, vele koffietassen), en een blik die zegt: “Voel maar en daarna wordt het beter.”
Mijn humor? Die komt rechtstreeks van haar. Ze is minstens even zot als ik — misschien zelfs een tikje erger. Als ik haar zie lachen en grollen met Aaron, dan weet ik: hij heeft het ook meegekregen.
Ze is een top mémé. Zo eentje die noedelsalad maakt en altijd zakdoeken bijheeft...
Koken? Daar zal ik haar nooit in kunnen evenaren. Zelfs de boodschappen in haar koelkast smaken vreemd genoeg beter. #frigosnoeper
En durven… dat heb ik van haar moeten leren. Als kind was ik eerder voorzichtig, dromerig, soms wat (of eerlijk...vaak) bang om te springen.
Zij gaf me dat duwtje. Ze maakte mijn wereld groter. Leerde me op mijn strepen staan, kritisch denken, pingelen in de winkel én in het leven.
Ze is mijn mama. Mijn go to. Mijn DNA.
En ik ben haar dochter — altijd onderweg, maar altijd verbonden.
mijn missie
Vrouwen helpen vertragen, voelen, creëren en groeien.
Ik wil jou helpen om via creatieve reflectie je innerlijke kompas te (her)ontdekken.
mijn kernwaarden
- Mildheid – Geen prestatiedruk, wel ruimte voor imperfectie.
- Verbinding – Met jezelf, met anderen, met je intuïtie.
- Creativiteit – Als toegangspoort tot innerlijke wijsheid.
- Authenticiteit – Geen maskers, geen moeten. Wel mogen.